Er zijn nieuwe lockdownmaatregelen afgekondigd en iedereen voelt zich weer tekortgedaan. Het wemelt van de kwetsbaren. Politici blazen hoog van de toren, alsof er momenteel geen sprake is van een probleem dat alle andere even overstijgt. Het lijkt alsof we vijf weken zonder school of boekhandel niet kunnen overleven. Als scholier was ik in de zevende hemel geweest. Die leerachterstand haal je makkelijk weer in. Ik genoot ook altijd van die zes weken zomervakantie.
Boekhandels kunnen nog steeds boeken online verkopen. Het is natuurlijk jammer dat veel mensen zo geprogrammeerd zijn dat ze dan meteen aan bol.com denken. Boekhandels zouden meer aan de PR voor online verkoop kunnen doen. Maar ze zijn er echt een stuk minder slecht aan toe dan horeca, musea en kapsalons, waar men werkelijk de pineut is.
Op sociale media roepen cultuurdragers in koor dat boekhandels ook essentiële winkels zijn, net als apothekers en drogisterijen, omdat geestelijk welzijn net zo belangrijk is als lichamelijk welbevinden. De CPNB stuurt hierover zelfs een hele brief aan de fractievoorzitters in de Tweede Kamer. Hoewel de geest niet verwaarloosd mag worden, zijn deze reacties nogal misplaatst. Los van het feit dat je online kunt bestellen en je nog bij bibliotheken boeken kunt afhalen.
Is de eigen voorraad boeken meteen opgedroogd als de boekhandel sluit? Ik kan het me niet voorstellen. Lezers kopen toch altijd meer dan ze kunnen lezen. En lezen is misschien voor sommigen een verslaving, maar een boek is geen pakje sigaretten dat je in één dag weg paft. Ik heb nog ik weet niet hoeveel ongelezen boeken liggen die ik niet in vijf weken uit krijg, al ga ik er de hele dag voor zitten. Bovendien kun je altijd herlezen. Mensen hebben vaak zoveel boeken dat ze deze wegbrengen naar de kringloopwinkel of in een minibieb in de tuin aanbieden als lokaas voor leesliefhebbers.
Het is dus vooral verongelijktheid, een sentiment dat in onze klaagcultuur al gauw aan de oppervlakte ligt. Het is ontzettend kinderachtig. Deze crisis vraagt behalve om het wegcijferen van je eigen belangetjes, om geduld en gezond verstand, eigenschappen die je toch bij lezers zou vermoeden.