Voor wat rust en ontspannen gesprekken met een oude vriend toog meneer B. onlangs naar de Utrechtse Heuvelrug. Ze hadden afgesproken in het mooie Doorn, een rustiek en statig plaatsje dat vermaard was om het kasteel van de Duitse keizer die hier na de Eerste Wereldoorlog zijn toevlucht zocht en er ruim twintig jaar woonde. Minder bekend was dat het de woonplaats van een van onze grootste schrijvers was.
Dankzij de klimaatverandering was het voor eind september zeer warm en de terrassen zaten vroeg in de middag al tjokvol. Een ideale middag om wat bij te praten. Blijmoedig bestelden de heer B. en zijn oude vriend hun eerste cappuccino.
Algauw werd hun conversatie overstemd door zwaar gebrul. Enkele duistere, in zwart leer gehulde motorrijders passeerden het terras, hierbij nog even extra gas gevend.
Het bleek geen incident. Kort daarna trok de volgende sliert voorbij. Het waren er altijd een paar bij elkaar. Het geknetter was niet van de lucht. Benzinedampen dreven het terras over. Sommigen parkeerden hun machine naast het terras waarop ze – de helmen als oorlogsattributen voor zich op tafel – even van hun inspanningen bijkwamen.
Ze zagen eruit als acteurs uit een B-film of roadies van een provinciale hardrockband. Zonder uitzondering waren ze te zwaar. Opvallend was dat er ook vrouwen onder waren. Meneer B. had gelezen dat steeds meer vrouwen – bij wijze van emancipatie – foute mannenhobby’s overnamen, zoals vissen, jagen en motorrijden. Ook rondjesrijder Max V. was onder vrouwen populair. Het stemde meneer B, die de andere sekse graag op een voetstuk plaatste, droevig.
Omdat ze zich slecht verstaanbaar konden maken, besloten meneer B. en zijn oude vriend een ander terras op te zoeken, aan een andere weg. Maar ze hadden nog niet plaatsgenomen of de eerste motoren kwamen alweer voorbij, luidruchtig fossiele brandstof verbrandend en dezelfde fuck you-mentaliteit uitstralend. Het was een plaag. Pure terreur!
Na deze middag was het meneer B. duidelijk dat de rust van dit mooie, vredige plaatsje definitief verstoord was. Hij vroeg zich af waarom deze buitensporige geluidsoverlast en milieuverontreiniging geaccepteerd werden. Hij hield het maar op angst. Want ondanks hun karikaturale uiterlijk hadden de motorrijders er agressief uitgezien. Meneer B. dacht aan de oproep van politici in verkiezingstijd om meer rekening te houden met elkaar. Kansloos natuurlijk.
De oude vrienden besloten de volgende keer gewoon weer in de hoofdstad af te spreken. Daar was tenminste geen ruimte voor geknetter.