Categorie: Gedichten

Een keuze uit de gedichten

Geplaatst op

Zomer

Het al zeer uitbundige moderne leven
de verwende mens en beroepsconsument
worden door de lange en hete zomer
in drift alleen nog verder aangedreven

de weken aaneengeregen door lawaai
tuinen veranderen in kampeerterreinen
waar om het hardst wordt gelachen en geschreeuwd
huizen plekken waar men plots boren moet en zagen

de uren dreinen en zeuren door in lange dagen
de stilte wordt als een herinnering verscheurd
voorbij de serene, lome toestand van het lezen
het luie lispelen van een verdroomde boom

Lees verder “Zomer”
Geplaatst op

Het Groene Graf

Het Groene Graf is een geuzennaam of scheldnaam voor de gemeente Baarn al naargelang men van rust of reuring houdt. Helaas dreigt dit dommelende, lommerrijke dorp onder druk van het almaar voortwoekerende consumentisme in een bonte kermis te veranderen, denk bijvoorbeeld aan de affreuze plannen met Paleis Soestdijk.

Dit gedicht is geschreven in de typografische stijl van Paul van Ostaijen (1896 – 1928) voor een bijeenkomst van dichterscollectief Ithaka waarbij we deze grote Vlaamse expressionist bespraken.

Geplaatst op

Hemelraam

Doorzichtig blauw, verblindend
zo was de lucht vandaag

alle huizen waren verlaten
en verlatener nog de straten

een meeuw blonk op als een ziel
onder een kerosinebaan

de wereld stak wolkenflarden
als veren in haar haar

en boven het gapende gat tussen daken
zweefde het schedeldak van de maan

alles was leeg en ziedde
in dit kleine hemelraam.

Geplaatst op

Bij de kap van een treurwilg

Hij gaf de opzichtig prozaïsche wijk
die van dood hout aan elkaar hangt
een weemoedige klank – zoiets heb je nodig

volgezogen met verdriet en verlangen
maakte hij dat van jou overbodig
je liep hem met een gerust hart voorbij

op zijn kruin had hij weleens – wat misplaatst –
een reiger op hoge stijve poten
in de panden van zijn jas scholen de andere vogels

zijn haar groeide tot aan het wateroppervlak
en als het geregend had
vielen daarop als spelden zijn tranen.

Geplaatst op

Mulisch’ werkkamer

Hij is even weg
de boeken staan keurig recht
de jad op zijn bureau wijst verre woorden aan

je mag hier wachten
rook gerust een pijp
maar kom verder nergens aan

de tijd is stilaan vernietigd
het horloge symbool van eeuwigheid
goden staren je aan

een tombe zonder lijk
de sleutel die erop past
hoort in het glas.

Geplaatst op

Eindeloos Groningen

Vanuit noordelijk perspectief
is alles randstedelijk relatief:
het land vertrouwd, maar dan rondom
in eindeloze vermenigvuldiging

zonder windturbines, zonneweiden
en stil oprukkende huizenrijen;
waar alles om land draait, de kerk
die op een wierd uitwaait

land om over uit te kijken,
om in te ademen, waarin de blik
geen weerstand vindt, in een
een steeds wijkende horizon verzinkt

waar geen dreiging meer is
nu de grond niet meer trilt
huizen van de schrik bekomen
alleen een snijdende wind

waar mensen je tolereren
maar liever zien gaan dan komen
want alleen dan blijft
dit stilleven eindeloos.

Ondersteund door WordPress