literair blog | columns | fictie
De krant berichtte onlangs over de toenemende herrie in de horeca. De muziek staat er vaak zo hard dat je elkaar nauwelijks nog kunt verstaan. Hoe later de avond hoe harder je moet schreeuwen. Harde muziek gaat blijkbaar gelijk op met gezelligheid.
Het is natuurlijk van de zotte dat je niet meer rustig kunt eten. Onze eetcultuur stelt blijkbaar zo weinig voor dat mensen meer komen voor de entourage. En daar willen ze ook nog flink voor betalen.
Lees verder “Het ongevraagde lawaai van anderen”Het voortbestaan van de Nobelprijs voor de Literatuur hing door een #metoo-schandaal aan een zijden draadje. Over die onverkwikkelijke affaire kan maar beter verder worden gezwegen. Ranzigheid wordt al te vaak breed uitgemeten. Bovendien leidt het af van de edele en nobele literatuur.
Dat laatste was precies waar ik door al die toestanden vooraf bang voor was: dat het over iets anders zou gaan dan literaire kwaliteit. Deze zaak had de jaarlijkse verontwaardiging over het feit dat de prijs tot dan toe veel te weinig naar een vrouw was gegaan alleen maar aangewakkerd.
Lees verder “Nobelprijs Literatuur 2018 en 2019: geen politieke correctheid”Een aantal weken terug werd door dagblad Trouw de Young Elderly Person in het leven geroepen. Hiermee wordt de grote groep ouderen bedoeld die vitaal in het leven staat. De afkorting moet blijven hangen om aan te geven hoe hip deze bevolkingsgroep is. YEP doet ook denken aan YUP, de Young Urban Professional uit de jaren ’80. Vanwege de tijdspanne kan het trouwens wel eens om dezelfde groep gaan.
Aan de term wordt een hele reeks lange artikelen gekoppeld. Zo is een deel van de krant weer gevuld. Bovendien is er een aparte webpagina aangemaakt. Hierop vind je de onvermijdelijke test (‘Wat voor yep bent u?’), zoals die ooit alleen maar in populaire meisjes- en damesbladen stond, en die je tegenwoordig in elk zelfhulpboek aantreft. Zoiets ga je als weldenkend mens toch niet invullen. Verder kan de YEP – onder het hardlopen of fitnessen – een podcast beluisteren.
Lees verder “De Young Elderly Person (YEP)”Net als veel Nederlanders kon ik mijn oren gisteren niet geloven toen het Adviescollege Stikstofproblematiek rapport uitbracht. De natuur wordt (eindelijk!) voorop gesteld. Dat dit uit de mond van VVD’er Remkes kwam, maakte het advies nog geloofwaardiger. Het is wat je van de premier had moeten horen en wat in de Troonrede had moeten staan.
De titel van het rapport, ‘Niet alles kan’, moet iedereen met gezond verstand volstrekt normaal hebben geklonken. Dat niet alles kan, is een inzicht dat bij elke opvoeding hoort, hoewel het ook een vervelende moralistische stoplap kan zijn. Dat is wat betreft de uitstoot van stikstof in ieder geval niet zo, omdat het om een groot maatschappelijk probleem gaat.
Lees verder “Een klas verwende kinderen”Op Prinsjesdag wordt dikwijls geturfd hoe vaak een bepaald woord in de Troonrede viel. Zo was het woord ‘toekomst’ maar liefst elf keer te horen. ‘Brexit’ maar één keer. Het woord dat mij op deze dag altijd het meest opvalt, is ‘portemonnee’. Prachtig overigens dat dit ouderwetse accessoire als zinnebeeld blijft voortbestaan.
Het gaat de derde dinsdag van september, behalve over stomvervelende tradities en aapjes kijken, natuurlijk over de begroting, over geld. Aan de andere kant krijg je ook een heel blabla-verhaal over ‘de visie’ van het kabinet op de samenleving. Elke keer hetzelfde deuntje en van een stuitend lagereschoolniveau. Alsof de Troonrede uitsluitend gericht is aan domoren. Het gaat dan vooral over wat ‘ons’ allemaal verbindt. Dat er zoveel vrijwilligers zijn. Die kosten in ieder geval geen geld. Wat mensen vooral gemeen hebben, is dat ze in de eerste plaats bezig zijn met hun portemonnee. Vandaar dat dit woord zo vaak valt.
Lees verder “De portemonnee”Het is ongelofelijk knap waartoe een klein land als Nederland in staat is. Zo is het de op een na grootste exporteur van landbouwproducten ter wereld (na de enorme VS) en zelfs de grootste als het om chemische drugs gaat. Elke week staat er in het zuiden van het land wel een container leeg te lekken. Van de daders ontbreekt elk spoor.
De politiek doet hier weinig tegen. Pillengebruik wordt, net als het roken van hasj, oogluikend toegestaan. Op techno-feesten staan twintigers en dertigers stijf van de chemicaliën uren op en neer te springen. Ook met de met lachgas gevulde ballonnen waaraan de jongste jeugd lurkt weet men geen raad. De wet moet eerst aangepast worden. In andere landen lachen ze hier niet mee, zoals twee pillenverkopers in Roemenië ervoeren.
Vooruitgang heeft in onze tijd vooral te maken met gemakzucht: winkelen vanuit je luie stoel, iets op kunnen zoeken in plaats van het te moeten onthouden, inchecken zonder een kaartje te hoeven kopen, betalen met je telefoon. Steeds wordt er iets verzonnen waardoor we minder kracht hoeven te verzetten. Wie dit soort ontwikkelingen niet normaal vindt – eerder een uiting van decadentie – blijft zich verbazen over wat de vooruitgangsidioten nu weer hebben verzonnen.
Bijvoorbeeld de grasrobot of robotmaaier die je in steeds meer tuinen zijn eenzame rondjes ziet draaien. De eerste keer dat ik er een zag, was een bevreemdende ervaring. Nauwelijks merkbaar schuift de machine autonoom over het gras. Je begrijpt dat hij het gras maait.
Lees verder “De meelijwekkende grasrobot”